A
Í skólanum var lítill hnokki
D
A
sem kennurum þótti sljór.
G
A
jafnvel veggurinn hæddi hann og hló.
A
Ef hann var kallaður upp að töflunni
D
A
til að sýna yfir hverju hann bjó
G
A
hvar Alexander á hnútinn hjó.
D
A
þá stamaði hann og roðnaði
D
A
horfði niður í gólf.
D
A
kennarinn hædd’ann og spottaði og sagði
G
A
farðu og sest’ í þinn stól
A
Þegar skólabjallan glumdi
D
A
þá fyrstur úr stofunni fór
G
A
hann komst út á skólalóð.
A
þar snýtti hann sér og þurrkaði
D
A
burtu táraslóð.
G
A
heiminum hefndir sór.
D
A
En kom hann heim á kvöldin
D
A
hljóður læddist inn
D
A
þögull settist við eldhúsborðið
G
A
og át þar matinn sinn
A
þegar littla systir útgfátin
D
A
opnaði munninn
G
A
haltu kjafti viðbjóðurinn þinn.
A
Og árin liðu framhjá
D
A
úr skólanum fór hann Þór
G
A
þótti orðinn stór.
D
A
Hann var þekktur meðal strákana
D
A
sem hið mesta hörkufól.
D
A
Sá sem þefaði mestann þynnir
G
A
og drakk sterkt alkóhól.
A
D
A
G
A
A
D
A
G
A
D
A
Og árin liðu framhjá
D
A
úr skólanum fór hann Þór
D
A
hann hafði þreknað og fríkkað
G
A
þótti orðinn stór.
D
A
Hann var þekktur meðal strákana
D
A
sem hið mesta hörkufól.
D
A
Sá sem þefaði mestann þynnir
G
A
og drakk sterkt alkóhól.
D
A
G
