Þórður sjóari

Hann elskaði þilför, hann Þórður,

og því komst hann ungur á flot.

en hleinarnar neðan við Kot.

Hann kærði sig ekkert um konur,

en kunni að glingra við stút,

og tæki’ ‘ann upp pyttlu er töf var á löndun,

hann tók ‘ana hvíldarlaust út.

Og þá var hann vanur að segja til svona:

Ja, sjómennskan er ekkert grín.

Þó skyldi ég sigla um eilífan aldur,

ef öldurnar breyttust í vín.

Þó skyldi ég sigla um eilífan aldur,

ef öldurnar breyttust í vín.

Ja, sjómennskan, ja, sjómennskan,

ja, sjómennskan er ekkert grín.

Ja, sjómennskan, ja, sjómennskan,

ja, sjómennskan er ekkert grín.