Hann var eins og hver annar verkamaður,
Hann var aldrei hryggur og aldrei glaður
og átti ekki nokkurn helgidóm.
Hann vann á eyrinni alla daga,
en konan sat heima að stoppa og staga
og stugga krökkunum til og frá.
Svo var það eitt sinn þann óra tíma,
að enga vinnu var hægt að fá.
Hver dagur varð harðsótt og hatrömm glíma
við hungurvofuna, til og frá.
Þá ólgaði hatrið sem öldur á sænum,
Og loksins kom að því þeir börðust í bænum,
um brauð handa sveltandi verkalýð.
Þann dag var hans ævi á enda runnin
Með brotinn hausinn og blóð um munninn,
og brjóst hans var sært á einum stað.
Hans fall var hljótt eins og fórn í leynum,
Að stríðinu búnu, á börum einum,
þeir báru hans lík upp í kirkjugarð.
Og hann var eins og hver annar verkamaður,
í vinnufötum og slitnum skóm.
Hann var aldrei hryggur og aldrei glaður
og átti ekki nokkurn helgidóm.
Engin frægðarsól eða sigurbogi
En þeir segja, að rauðir logar logi
á leiði hins fátæka verkamanns.
En þeir segja, að rauðir logar logi
á leiði hins fátæka verkamanns.
(En þeir segja, að rauðir logar logi
á leiði hins fátæka verkamanns.)
A
Em
F
G
A7
E7
B7
Am
Fm
C