Víkurnar

Bolunga og Breiðdals eða bara Reykjavík

Ýmsar eru víkurnar og engin hinni lík.

Kefla, Njarð og Hólma’ og Húsa, hefur Ólafs nafn eins slík,

og fyrir austan er víst pláss sem aðeins heitir Vík.

Ég frétti um mann, sem fæddist vestra, en flutti í Reykjavík

og eignaðist þar fagra frú og fleiri gæði slík

En hann er bara hálfur maður, hefur alla daga þyrst

vestur heim í víkina, hvar vætti’ hann rúmið fyrst.

Um landið allt, þær eru ótal víkurnar

og ekki til jafn skrýtið fólk og fólkið       þar.

Þeir segja flestir Íslendingar séu víkingar,

það sýnast vera staðreyndir og engar líkingar.

Ef mætir þeim á vegum úti þeir víkja ekki tommu þar,

því víkur eru út við sjó og enginn flækingar.

Já, víkingar þeir byggja landið breytt og vítt

og lúffa ei hót, þó lífið gangi heldur       skítt.

Maður lítur ljósið fyrst í lífsins upphafsvík

og staulast gegnum dagana í streð og gleðivík.

Sama hverjir sigrar vinnast, saga flestra verður lík.

Seinast eignast allir lóð inn í Grafarvík.

Seinast eignast allir lóð inn í Grafarvík.